เครื่องดื่มแอลกอฮอล์

การทำสุรากลั่นเริ่มต้นด้วยธัญพืช ผลไม้ หรือส่วนผสมอื่นๆ ของเหลวที่ได้จากการหมักจะถูกทำให้ร้อนจนแอลกอฮอล์และสารแต่งกลิ่นระเหยกลายเป็นไอ และสามารถดึงออก ทำให้เย็น และควบแน่นกลับเป็นของเหลวได้ น้ำยังคงอยู่และถูกทิ้ง ของเหลวเข้มข้นที่เรียกว่าเครื่องดื่มกลั่น รวมถึงเหล้า เช่นวิสกี้จินวอดก้ารัมบรั่นดีและลิเคียวร์หรือเหล้าหวาน โดยปกติจะมีปริมาณแอลกอฮอล์ตั้งแต่ 40 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์แม้ว่าจะพบความเข้มข้นที่สูงขึ้นหรือต่ำลงก็ตาม เมื่อดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เข้าไป แอลกอฮอล์จะถูกดูดซึมอย่างรวดเร็วในระบบทางเดินอาหาร (กระเพาะอาหารและลำไส้) เนื่องจากไม่ได้ผ่านกระบวนการย่อยใดๆ ดังนั้น แอลกอฮอล์ จึงเพิ่มระดับสูงในเลือดในเวลาอันสั้น จากเลือด แอลกอฮอล์จะกระจายไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย และมีผลเด่นชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมอง ซึ่งมันออกแรงการกระทำที่กดดัน ภายใต้อิทธิพลของแอลกอฮอล์ การทำงานของสมองจะหดหู่ในลักษณะเฉพาะ การกระทำที่ซับซ้อนที่สุดของสมอง—การตัดสิน การวิจารณ์ตนเอง การยับยั้งที่เรียนรู้ตั้งแต่วัยเด็ก—จะถูกกดดันก่อน และการสูญเสียการควบคุมนี้ส่งผลให้เกิดความรู้สึกตื่นเต้นในช่วงแรก ด้วยเหตุผลนี้ แอลกอฮอล์จึงถูกมองว่าเป็นตัวกระตุ้น ในบาง ครั้ง ภายใต้อิทธิพลของปริมาณแอลกอฮอล์ที่เพิ่มขึ้น ผู้ดื่มจะค่อย ๆ ตื่นตัวน้อยลง การรับรู้ถึงสภาพแวดล้อม ของเขา จะสลัวและมัว การประสานงานของกล้ามเนื้อแย่ลง และการนอนหลับจะสะดวกขึ้น ดูเพิ่มเติมที่ โรคพิษสุราเรื้อรัง